The Definitive Guide to นิทานรัก

The Definitive Guide to นิทานรัก

Blog Article

วันหนึ่ง ณ ริมฝั่งของแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว ชายชนบทคนหนึ่งได้ยืนรอเพื่อที่จะข้ามไปยังอีกฝั่งของแม่น้ำ...อ่านต่อ

"แต่ว่าท่านหมาป่า.. ข้ากินน้ำอยู่ปลายลำธาร ส่วนตัวท่านนั้นอยู่ต้นลำธาร กระแสน้ำก็พัดมาทางนี้ ข้าจะทำให้น้ำขุ่นข้นได้อย่างไรเล่า" ลูกแกะยังคงเถียงสุดตัวจนหมาป่าเริ่มโมโหยิ่งขึ้น และออกอุบายอื่นอีก

ในขณะที่ลูกกวาดกำลังตกอยู่ในภวังค์   ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของปราสาทก็เดินตรงเข้ามาหาหญิงสาว แล้วเฉลยความจริงว่าเขาเป็นหนึ่งในเพื่อนเก่าที่เคยล้อมวงเล่านิทานกับเธอสมัยที่ทุกคนยังเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ    ชายหนุ่มสารภาพต่อไปว่า หลังจากที่ลูกกวาดจากทุกคนไปได้ไม่นาน  เขาก็เริ่มตระหนักว่าเขามิอาจที่จะอยู่โดยปราศจากเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่าลูกกวาดได้   เขานั่งร้องไห้อยู่ที่ชายหาดจนน้ำตาเหือดแห้ง  และแล้ว…ท้องทะเลก็เห็นใจเขา  เพราะมีเกลียวคลื่นลูกใหญ่พัดพาขวดแก้วใบหนึ่งมาเกยที่หาดทรายใกล้ ๆ กับที่ ๆ เขานั่งอยู่  ซึ่งหลังจากที่เขาเปิดขวดและคลี่กระดาษในขวดออกดู  เขาก็รู้ว่าเขายังมีโอกาสที่จะได้พบกับเด็กผู้หญิงที่เขาหลงรักอีกครั้ง    

ติดต่อเว็บไซต์ลงโฆษณาลงข่าวประชาสัมพันธ์แจ้งเนื้อหาไม่เหมาะสมเงื่อนไขการให้บริการ เว็บบอร์ด บอร์ดต่างๆค้นหาตั้งกระทู้

นิทานอีสปเรื่อง : สิงโตโลภมากกับกระต่ายป่า

แม่กวางพาลูกน้อยออกไปหาอาหารที่ชายป่าแห่งหนึ่ง...อ่านต่อ

สุนัขเฝ้าบ้านตัวหนึ่งมีนิสัยดุร้าย ชอบไล่กัดผู้คนที่เดินผ่านไปมา...อ่านต่อ

"ฝูงกบของพวกกระผมไม่มีผู้ปกครองหรือกฎหมายอะไรเลยขอรับ ผมเลยอยากให้ท่านช่วยมอบหัวหน้าให้สักคน" กบวัยรุ่นขอร้อง

ครั้งหนึ่งมีกระต่ายตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นตาล ขณะที่นอนหลับอยู่นั้นเกิดพายุใหญ่...อ่านต่อ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีชายหนุ่มหน้าตาอัปลักษณ์คนหนึ่ง 

หมาจิ้งจอกตัวหนึ่งถูกกับดับจับเอาไว้ได้...อ่านต่อ

ในปีแรก ๆ นิทานความรักที่ผมแต่ง มีโครงสร้างของเรื่องราวไม่ต่างไปจากนิทานอมตะทั้งหลาย คือเป็นนิทานความรัก ที่มีเจ้าหญิง เจ้าชาย พ่อมด แม่มด และมีอุปสรรคบางอย่างที่ต้องฝ่าฟัน แต่เมื่อผมแต่งนิทานไปหลาย ๆ ปี และเริ่มมีความเป็นนักแต่งนิทานมืออาชีพมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมจึงท้าทายตัวเอง ด้วยการแต่งนิทานรักสุดพิลึก เพื่อท้าทายตัวเองด้วยเงื่อนไขบางอย่าง ซึ่งทำให้การแต่งนิทานยากขึ้น แต่ได้นิทานก่อนนอนเกี่ยวกับความรักที่สนุก….แบบไม่ซ้ำซาก

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ป่าผืนใหญ่ที่เหล่าสัตว์ได้อาศัยพักพิงเกิดความแห้งแล้งกันดาร มีแหล่งน้ำและอาหารไม่เพียงพอต่อการประทังชีวิต เจ้าสุนัขจิ้งจอกที่อาศัยอยู่ที่แห่งนี้มาเนิ่นนาน จึงตัดสินใจออกเดินทางด้วยหวังใจว่าจะเจอกับแหล่งหากินอันอุดมสมบูรณ์ มันเริ่มเดินรอนแรมอยู่หลายวัน ไม่ได้กินแม้กระทั่งน้ำสักหยดจนเริ่มหมดแรง "เอายังไงล่ะเรา เดินมาไกลขนาดนี้แล้วยังไม่เจออะไร ควรตัดใจแล้วกลับไปที่เดิมดีไหมนะ" สุนัขจิ้งจอกผู้หิวโหยบ่นกับตัวเอง "ไหน ๆ ก็มาแล้ว เดินต่อไปอีกหน่อยก็แล้วกันนะ" มันจึงรุดหน้าเดินต่อไปอย่างอ่อนแรง

ชายหนุ่มเริ่มจากพยายามฝึกร่างกายให้แข็งแรงด้วยการวิ่งที่ริมหาดทุกวัน จากนั้น นิทานรักของสองเรา เขาก็พยายามฝึกฝนการว่ายน้ำในบ่อน้ำจืดใกล้บ้าน จนเขาว่ายน้ำได้คล่องแคล่วมากขึ้นเรื่อย ๆ